Ultralopen, een manier van leven
Ultralopen vind ik een uitzonderlijke vorm van sport of moet ik zeggen manier van leven. Van dat laatste begin ik namelijk steeds meer overtuigd te raken. Ultralopen is een manier van leven. Ultralopen is alles boven de marathonafstand. Tijdens mijn opleiding tot hardlooptrainer leerde ik boven de 50 km. Ik heb ze weleens in mijn sportmassagepraktijk. Dan hebben ze in het weekend een marathon gelopen, maar dat was dan een training, als voorbereiding op het echte werk.
Ultralopers lopen uit vrije wil 80 a 100 km in een wedstrijd, trail of voor zichzelf. De meeste mensen vinden dat in de auto al ver.
Wat ultralopers vertellen
‘Wanneer train je voor zulke afstanden?’ vraag ik aan iemand die op massagetafel ligt.
‘Ik ben daar altijd mee bezig. Ik sta vroeg op en loop voor het werk minimaal 1,5 uur hard, maar vaker is het meer dan twee uur. Ik begin soms om vier uur ‘s morgens al met hardlopen.’
‘Ik heb laatst 100 km gelopen. Mijn vrouw is met de kinderen met de auto naar haar ouders gegaan en ik ben hardlopend gegaan. Ik ben ‘s morgens vroeg vertrokken en in de avond met ze terug gereden. De route had ik al uitgedacht. Het was prachtig. Ik heb schapen, een zandverstuiving, beekjes en herten gezien’, vertelt een ander.
Prachtige trainingsloopjes
Weer een ander vertelt dat zijn trainingsloopjes van 20 tot 40 km vaak bestaan uit het verstoppen van water op punten van de route die hij in het weekend loopt. Dan hoeft hij minder mee te nemen en alle loopjes hebben een doel. Dat zijn van die dingen die ik mooi vind om te horen. Als je ziet hoeveel lol ze eraan beleven. Dat is toch mooi?